نوع شناسی تطبیقی «رمان نو» در ادبیات فارسی و عربی ( با تکیه بر دو رمان هیس (محمدرضا کاتب) و حارس المدینه الضائعه (ابراهیم نصرالله) )

رمان نو با ویژگی هایی چون عدم قطعیت، غیبت نویسنده و حضور خواننده در رمان، عنصر و جایگاه زمان، مکان و اشیاء، تکرار و گمراهی خواننده و همچنین گرایش های ادبیات پوچی و پست مدرن، رئالیسم جادویی و جریان سیال ذهن یکی از گونه های برجسته ادبی است که در سال های 1950-1960 به خصوص در فرانسه پدیدار شد. این گونه ی ادبی با مولفه های خود در مقابل رمان کلاسیک قرار گرفت و گونه ای متفاوت از رمان را به خواننده نشان داد. این گونه ی برجسته در ادبیات فارسی و عربی نیز (بافاصله زمانی) ظهور کرد و برخی از نویسندگان به خلق آثاری با شاخصه هایی در حد یا نزدیک به گونه های برجسته اروپایی رمان نو پرداختند.بنابراین لازم است برای درک بهتر این گونه آثار و قرار دادن آن ها در شاخه ی رمان نو، با مولفه های آن آشنا شد. پژوهش حاضر نوع شناسی تطبیقی رمان نو در فارسی و عربی با توصیف مولفه ها و تحلیل آن با تکیه بر دو رمان هیس اثر محمدرضا کاتب و رمان حارس المدینه الضائعه اثر ابراهیم نصرالله بوده. این دو نویسنده در آثار بررسی شده از بیشتر ویژگی های رمان نو بهره برده اند و می توان گرایش به جریان سیال ذهن را در کتاب هیس و رئالیسم جادویی را در رمان حارس المدینه الضائعه مشاهده کرد.